Stanisław Ponarski, Franciszek Rzepka, Józef Sidor, Grzegorz Kościuk - sylwetki bohaterów
Stanisław Ponarski (1900 - 1940)
Urodził się 8 kwietnia 1900 roku we wsi Skrabka Dolna. Dzieciństwo spędził w Polsce centralnej. Jako szesnastoletni chłopiec wstąpił do Legionów. Po skończonej wojnie nie wrócił w rodzinne strony. Urzekły go Wilno i Troki. Ożenił się z Weroniką Lubomirską. W latach dwudziestych przeniósł się do Polski Centralnej. Tu urodziły się ich dzieci.
Za patriotyczną postawę, uczestnictwo w Legionach otrzymał Krzyż Virtuti Militari. Pracował w policji. Był Starszym Przodownikiem, komendantem posterunku w Radecznicy.
We wrześniu 1939 roku z rozkazu przełożonych wyjechał z załogą. Zostali aresztowani przez Rosjan i osadzeni w Ostaszkowie. Został stracony w 1940 roku w Twerze, a pogrzebany w Miednoje.
W 2007 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej mianował go pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.
Franciszek Rzepka (1891 - 1940)
Urodził się 8 maja 1891 roku w Kobylnicy na Mazowszu. Z żoną Ludwiką z domu Kłos miał troje dzieci: Janinę, Jana i Helenę. Ukończył Centralną Szkołę Policji Państwowej w Mostach Wielkich.
Na początku lat dwudziestych został skierowany do służby w Krasnymstawie. We wrześniu 1939 roku Rosjanie zabrali go i wywieźli do obozu w Związku Radzieckim. Zginął w 1940 roku w Twerze. Pochowano go w zbiorowej mogile wraz z innymi funkcjonariuszami policji w Miednoje. Na cmentarzu parafialnym w Krasnymstawie znajduje się jego symboliczny nagrobek.
Żona Ludwika przez wiele lat mieszkała w Puławach, by pod koniec życia powrócić do Krasnegostawu. Zmarła w 1993 roku. Dzieci: Jan i Janina dalsze swoje życie związały z Krasnymstawem, natomiast druga córka wyjechała do Puław.
W 2007roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej mianował go pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.
Józef Sidor (1895 - 1940)
Syn Jana i Katarzyny z Bojarskich urodził się 9 kwietnia 1895 roku w Krasnymstawie. Był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku. W 1922 roku ukończył Wyższą Szkołę Lotniczą w Bydgoszczy. W lipcu 1923 roku otrzymał awans na stopień kapitana. Służył w trzecim i czwartym pułku lotniczym w Poznaniu jako dowódca eskadry i kompanii.
Ożenił się z Zofią Wronecką. Z tego związku urodziła się ich córka Hanna.
W 1935 roku przeszedł do rezerwy. Przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany do 3 pułku lotniczego w Poznaniu i przydzielony na stanowisko oficera ewidencji personalnej Bazy nr 3.
We wrześniu 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzono go w obozie w Kozielsku, a w kwietniu 1940 roku wywieziono do Katynia. Został tam zamordowany przez NKWD.
W 2007 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej mianował go pośmiertnie na stopień majora.
Grzegorz Kościuk (1895 1940)
Urodził się 15 kwietnia 1895 roku w Stężycy koło Krasnegostawu. W 1915 roku został zmobilizowany do obowiązkowej służby w armii rosyjskiej. W styczniu 1919 roku powrócił do kraju, by już w kwietniu tego samego roku rozpocząć służbę w policji w Krasnymstawie.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał pamiątkowy medal. W lipcu 1930 roku otrzymał awans na przodownika Policji Państwowej. W 1938 roku został odznaczony Brązowym, a w czerwcu 1939 Srebrnym Medalem za długoletnią służbę w policji.
Podczas okupacji sowieckiej w 1939 roku dostał się do niewoli rosyjskiej. Trafił do obozu w Ostaszkowie. Został zamordowany w 1940 roku w Twerze. Pochowano go w Miednoje, w zbiorowej mogile wraz z innymi funkcjonariuszami policji państwowej.
W 2007 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej mianował go pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.
